Dryopteris Narecznica

Dryopteris Narecznica

Narecznica to roślina należąca do rodziny narecznicowatych. Występuje w Ameryce Północnej, Azji, Europie. To paproć wytwarzająca kłącza z korzeniami przybyszowymi oraz z odziomkowymi liśćmi, zebranymi po kilkanaście w lejkowatą różyczkę. Na dolnej stronie, w pobliżu nerwu środkowego znajdują się skupienia zarodni. Osiąga do 100cm wzrostu, zależnie od odmiany. Narecznica to łatwa w uprawie paproć, nie wymagająca. Preferuje stanowiska częściowo lub całkowicie zacienione, wilgotne i osłonięte od wiatru. Dobrze rośnie na glebach próchniczych, lekko kwaśnych i przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych. Narecznicę rozmnażamy przez podział lub poprzez zarodniki. Dla paproci gruntowych najgroźniejsze szkodniki to ślimaki i krocionogi. Przedrośla narecznicy porażane są czasami przez rdzę lub grzyby. Choć gatunek wykazuje mrozoodporność, to w przypadku mroźnych, bezśnieżnych zim warto okryć kępę warstwą gałązek drzew iglastych. Narecznica to paproć o szerokim zastosowaniu, przede wszystkim to roślina ozdobna. Doskonale prezentuje się na rabatach bylinowych w kompozycjach z innymi bylinami, trawami i paprociami cieniolubnymi. Często narecznicę możemy spotkać w parkach pod koronami drzew i krzewów. Paproć sadzona jest też na cmentarzach. Stosuje się ją także jako ozdobę brzegów zbiorników wodnych. Narecznica uprawiana w pojemnikach będzie doskonała ozdobą zacienionych balkonów lub tarasów. Przy uprawie rośliny należy zachować szczególną ostrożność, gdyż wszystkie części narecznicy są trujące. Narecznica znalazła swoje zastosowanie także w lecznictwie. Surowcem leczniczym jest kłącze, które używa się po odpowiednim zasuszeniu. W weterynarii i medycynie jest stosowany na tasiemca wyciąg eterowy, ale za duża dawka powoduje uszkodzenie nerwu ocznego. Natomiast odwar służy do okładów na trudno gojące się rany oraz na bóle gośćcowe. Nie należy samemu poddawać się leczeniu, ze względu na trujące działanie rośliny.