Foeniculim vulgare Koper włoski

Koper włoski to roślina należąca do rodziny selerowatych. Występuje dziko w strefie śródziemnomorskiej oraz w Pakistanie, Iranie, Afganistanie, najdalej na wschodzie sięgając Nepalu. To roślina zielna osiągająca do 200 cm wysokości. Posiada prostą, nagą łodygę, pierzaste o odcinkach nitkowatych liście oraz drobne, żółte kwiaty zebrane w baldachy złożone na szczytach pędów. Kwitnie w lipcu – sierpniu. Koper włoski to roślina łatwa w uprawie, posiadająca duże wymagania termiczne. Preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne i osłonięte od wiatru. Dobrze rośnie na glebach próchniczych, przepuszczalnych, o wysokiej zawartości składników odżywczych. Roślina rozmnaża się przez nasiona, które wysiewa się na rozsadniku w kwietniu–maju. Koper włoski trzeba podlewać z dużym umiarem. Ziemia powinna być lekko wilgotna lecz nie mokra. Gdy koper włoski ma za dużo wody, atakują go choroby grzybowe (zwłaszcza podczas wschodzenia). Z chorób koper włoski atakują m.in. chwościk kopru włoskiego, mączniak rzekomy, zgorzel siewek, a ze szkodników koper włoski często atakują mszyca wierzbowo-marchwiowa i zmienniki. Gatunek uprawiany w naszym klimacie jest odporny na mrozy ( do -5’C), ale zazwyczaj jest to roślina jednoroczna. Koper włoski to idealna roślina do przydomowych ogródków zielnych. Może być sadzony na rabatach w kompozycjach z innymi bylinami. Uprawiany przede wszystkim w ogródkach warzywnych, jako roślina jadalna. Ma słodkawy, nieco pikantny smak i używany jest jako aromatyczna przyprawa do mieszanek ziołowych, wykorzystywanych w sztuce kulinarnej. Koper włoski znalazł swoje zastosowanie także w lecznictwie. Używany jako środek wykrztuśny, dzięki zawartym w nich olejkowi eterycznemu, który pobudza błony śluzowe dróg oddechowych. Działa mlekopędnie i przeciwzapalnie. W kosmetyce napar z kopru może służyć do przemywania skóry tłustej, a nasiona żuje się dla odświeżenia oddechu.