Rubus Jeżyna

Jeżyna to roślina należąca do rodziny różowatych. Liczy 300-400 gatunków. Występuje w stanie dzikim na znacznej części Azji oraz w niemal całej Europie. W Polsce jeżyna jest pospolita na całym obszarze. Jeżyna to krzew posiadający łukowato wygięte pędy, dłoniastodzielne, prawie zawsze z kolcami, zielone liście oraz białe lub różowe kwiaty, raczej bezwonne. Owoce od kwaśnych do słodkich, zależnie od gatunku, wszystkie jadalne o barwie czerwonej, ciemnofioletowej do czarnej, rzadko żółtej. Roślina kwitnie od maja do sierpnia, w zależności od odmiany. Jeżyna to roślina wieloletnia, łatwa w uprawie, nie wymagająca trudnych zabiegów pielęgnacyjnych. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych, gdzie znacznie lepiej kwitnie i owocuje, ale poradzi sobie także w miejscach zacienionych. Krzew ten preferuje gleby żyzne, próchnicze oraz lekko kwaśne. Jeżynę możemy rozmnażać przez odkłady wierzchołkowe. Roślina wymaga podpórek. Jeżyna jest w znacznym stopniu podatna na choroby i ataki szkodników. Najczęstsze choroby to przede wszystkim szara pleśń, fuzarioza oraz werticiloza. Wśród atakujących szkodników występują między innymi kistnika malinowca, kwieciaka, szpeciciela jeżynowca oraz przędziorki. Krzew jest dość mrozoodporny, jednak zimą należy go okrywać. Jeżyna ma wiele zastosowań, ale przede wszystkim uprawiana jest w ogrodach za względu na smaczne owoce, które wykorzystywane są do robienia soków, dżemów, czy nalewek. Owoce jeżyny wykazują także działania lecznicze. Po spożyciu pozytywnie wpływają na pracę przewodu pokarmowego oraz działają uspokajająco w okresie przekwitania u kobiet. Sok z jeżyny stosowany zewnętrznie na skórę pomaga w eliminowaniu wyprysków i liszajów. Jeżyna uprawiana w przydomowych ogródkach może stanowić także element dekoracyjny. Pięknie prezentuje się wiosną, w okresie kwitnienia, ale także jesienią, kiedy jej liście zmieniają barwę, od żółtego poprzez czerwony aż po karminowy. Może posłużyć również jako roślina zadarniająca na rabaty.