Hepatica nobilis Przylaszczka pospolita
Przylaszczka to roślina wieloletnia należąca do rodziny jaskrowatych. Występuje w Europie oraz na Dalekim Wschodzie. W Polsce należy do dość rozpowszechnionych gatunków w żyznych lasach liściastych. Przylaszczka to bylina wieloletnia posiadająca zimozielone liście, barwy ciemnozielonej oraz fioletowoniebieskie kwiaty. Roślina niska, osiąga do 20cm wysokości. Kwitnienie zaczyna wcześnie, w marcu i kwietniu. Przylaszczka to roślina łatwa w uprawie, nie wymaga trudnych zabiegów pielęgnacyjnych. Preferuje stanowiska o lekkim i zmiennym cieniu. Najlepiej rośnie na glebach próchniczych, zawierających wapń oraz na glebach bogatych w składniki odżywcze. Przylaszczka nie toleruje gwałtownych zmian temperatury i wilgotności. Roślina wymaga raczej dużej wilgotności powietrza. Przylaszczkę rozmnażamy przez podział po kwitnieniu, ale także możliwe jest rozmnażanie przez wysiew nasion. Roślina jest w pełni mrozoodporna, więc nie wymaga okrycia na zimę. Przylaszczka jest dość odporna na choroby i ataki szkodników, jednak w nadmiernie wilgotnym środowisku może chorować na plamistość liści przez grzyby oraz może być atakowana przez ślimaki i mszyce. Przylaszczka to idealna roślina do ogrodów naturalistycznych oraz na skalniaki. Efektownie wygląda wraz z innymi roślinami. Roślina nadaje się jako składnik runa parkowego na miejsca ocienione. Roślina uznawana jest za zwiastun wiosny. Przylaszczka znalazła swoje zastosowanie w lecznictwie. Ma właściwości przeciwkrwotoczne, odkażające, przeciwbakteryjny i przeciwwirusowe. Jest stosowana w stanach zapalnych oraz infekcjach oskrzeli, gardła i płuc. Przylaszczka zawiera substancje trujące, dlatego wszelkie jej użycie należy skonsultować z lekarzem.
PreviousHemerocallis Liliowiec